01.09.2011 -  stanowisko dyrektora szkoły powierzone zostaje pani Agacie Pallasch.

„To, jakie w ciągu najbliższych 5 lat stanie się XLV L.O., zależeć będzie od tych, co je tworzą, to znaczy przede wszystkim od dyrektora, kadry pedagogicznej, rady rodziców, ale także od pracowników administracji i obsługi oraz uczniów. (…)

Nie można jednakże oddzielić tego, co już szkoła osiągnęła od tego, jak zamierza funkcjonować  w najbliższej przyszłości. Dlatego też moja koncepcja zakłada kontynuację działań już zaczętych, ale przede wszystkim rozpoczęcie wdrażania działań nowych, przenoszących funkcjonowanie szkoły na nowy wymiar – zarówno w zakresie czysto oświatowym, jak i administracyjnym”

To pierwsze słowa nowego dyrektora szkoły, mgr Agaty Pallasch, wypowiedziane podczas rady pedagogicznej z dnia 01 września 2011 r.

Pani Agata Pallasch, po raz pierwszy w historii szkoły, została nowopowołanym dyrektorem, wyłonionym w konkursie na dyrektora, zorganizowanym przez Burmistrza Dzielnicy Wola. Od tego czasu, w szkole konsekwentnie realizowane są założenia modelu szkoły nowoczesnej.

31.08.2011 -  po 22 latach pracy na stanowisku Dyrektora XLV Liceum Ogólnokształcącego im. Romualda Traugutta, Pani Grażyna Chludzińska przeszła  na zasłużoną emeryturę.

31.07.2007 - uchwałą X/27/2005 Rady Dzielnicy Wola m. st. Warszawy z dnia 1 lipca 2005 r. zlikwidowano Gimnazjum dla Dorosłych nr 63

16.09.2004 - uchwałą nr XXXVII/864/2004 Rady m. st. Warszawy Gimnazjum dla Dorosłych nr 1 otrzymuje nazwę Gimnazjum dla Dorosłych nr 63

01.09.2002 - uchwałą nr 1810/LXXVI/2002 Rady Gminy Warszawa - Centrum  4-letnie XLV Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta przekształcono w 3-letnie liceum

01.09.2001 -  uchwałą nr 776/LXIV/2001 Rady Gminy Warszawa - Centrum XLV Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta weszło w skład nowo utworzonego Zespołu Szkół Nr 14 wraz z Gimnazjum dla Dorosłych Nr 1

01.09.1989 -  stanowisko dyrektora szkoły powierzone zostaje pani Grażynie Chludzińskiej.

Już na pierwszym spotkaniu z kadrą pedagogiczną dyr. Chludzińska zwróciła uwagę na trudną i skomplikowaną sytuację kryzysową w jakiej znajduje się oświata, co „składnia do działań mądrych i konsekwentnych”. Wyraziła przy tym nadzieję na współpracę i „zaangażowanie całej Rady Pedagogicznej, wszystkich jej członków”. Przedstawiony plan pracy pedagogicznej ukierunkowany był na „tworzenie szkoły nowatorskiej, twórczej, pogodnej dla młodzieży i zaspokajającej ambicje zawodowe nauczycieli”, szkoły jako „placówki usługowej wobec społeczeństwa”, w której „zadania wychowawcze mogą być zrealizowane tylko przy aprobacie społecznej”. W realizacji zaplanowanych działań istotna była „współpraca z rodzicami” oraz „działania opiekuńczo-wychowawcze szkoły i istotne docieranie do źródeł niepowodzeń ucznia”. Założono także „możliwość zwiększenia autonomii nauczycieli w kwestii kształtowania programu dydaktycznego i wychowawczego szkoły oraz zwiększenie uprawnień rodziców w ocenie pracy szkoły”. Już wówczas, oprócz założeń pedagogicznych dotyczących wspierania rozwoju ucznia (w tym tak pożądanych cech jak aktywność, pracowitość i odpowiedzialność), wymieniono dbałość o kształtowanie poczucia dumy z tradycji szkoły i wdrażanie ceremoniału szkolnego.

01.09.1984 - 31.08.1989 - stanowisko dyrektora szkoły pełniła Pani Janina Szwajkowska

01.09.1984 - nowym dyrektorem szkoły zostaje pani Janina Szwajkowska, dotychczasowy nauczyciel XXXIII Liceum Ogólnokształcącego. Zgodnie z decyzją z dnia 22 sierpnia 1984 r., zobowiązała się do kontynuowania pracy swego poprzednika.

W tym okresie młodzież aktywnie angażuje się również w działalność na rzecz szkoły i środowiska lokalnego. Na terenie szkoły, pod opieką pani Zofii Makowskiej, działa aktywnie samorząd uczniowski, który w ramach cotygodniowych odpraw z samorządami klasowymi organizuje imprezy szkolne (np. dyskoteki, dzień Kobiet, Andrzejki), pozaszkolne dla dzieci z Domu Dziecka (zbiórka zabawek i słodyczy) oraz konkursy (np. Dzieci Wiosny - konkurs na pomysłowe kostiumy i przebranie). Samorząd XLV LO współdziała także z samorządami innych liceów na tzw. Sejmikach Samorządów Szkół Warszawskich.  

01.12.1978 - 31.08.1984 - dyrektorem szkoły jest Pan Janusz Beck

31.08.1984 - oficjalne pożegnanie dyr. Becka. W imieniu władz oświatowych uczynił to Inspektor Oświaty i Wychowania Urzędu Dzielnicowego Warszawa – Wola, mgr Mieczysław Zmysłowski, dziękując ustępującemu pedagogowi.

01.12.1978 - powołanym do pełnienia funkcji Dyrektora XLV Liceum Ogólnokształcącego im. Romualda Traugutta zostaje dr Janusz Beck. Organem powołującym dyrektora był Kurator Oświaty i Wychowania, w osobie mgr Edwarda Jaszczaka.

(...) należymy do szkół mieszczących się w pierwszej piątce w Warszawie i w pierwszej dwójce na Woli pod względem osiąganych wyników nauczania, a w pierwszej piątce pod względem zdanych egzaminów na wyższe uczelnie. Przyczyny tego sukcesu to systematyczna praca z młodzieżą oraz ambicje nauczycieli, którzy inspirują intelektualnie uczniów prowadząc koła przedmiotowe na wysokim poziomie. Dodatkowym efektem ich pracy są wyniki olimpiad przedmiotowych.

W roku szkolnym 1978/79 mieliśmy 4 finalistów olimpiad: 1 z literatury i języka polskiego, 2 finalistów z matematyki i 1 finalistkę z fizyki. W roku szkolnym 1979/80 mieliśmy 1 laureata wiedzy o sztuce, 2 finalistów olimpiady fizycznej, 1 finalistę olimpiady historycznej. W roku szkolnym 1980/81 mieliśmy łącznie 6-ciu laureatów i finalistów olimpiad: matematyki, fizyki, geografii, historii i wiedzy o sztuce. W tymże roku absolwent naszej szkoły, uczeń kol. Gurnik, zajął 1-sze miejsce w konkursie „Życia Warszawy” – Matura 81. W roku szkolnym 1981/82 mieliśmy dwóch finalistów olimpiad z fizyki i historii oraz dwie nasze uczennice zostały wyróżnione w konkursie Matura-82, za prace w kategorii prac dyplomowych i prac obowiązujących (…)

01.09.1978 - 30.11.1978 - dyrektorem P.O. jest Pani Elżbieta Piskorska 

01.09.1978 - 30.11.1978 - był to okres nieoczekiwanie trudny dla szkoły. Dyrektor A. Sztyk zrezygnował z pełnienia powierzonej mu 01 sierpnia 1977 r. funkcji, a stanowisko to powierzono nowozatrudnionej mgr Elżbiecie Piskorskiej, wstępnie zatrudnianej na  stanowisko wicedyrektora szkoły.

Od pierwszych dni działania p.o. dyr. Piskorskiej, obok obowiązków dnia codziennego, nakierowane były na przygotowania jubileuszu 20-lecia nadania imienia szkole, które zaplanowano na 12 października 1978 r. W natłoku spraw związanych z organizacją tak ważnego dla społeczności szkolnej wydarzenia, grono pedagogiczne z dużym zaangażowaniem wspierało nowopowołanego wicedyrektora.

01.03.1973 - 02.10.1978 - stanowisko dyrektora szkoły piastuje Pan Artur Sztyk

01.09.1977 - na podstawie zarządzenia nr 13 Kuratorium Oświaty i Wychowania z dnia 28 marca 1977 r.  w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej Nr 165 w Warszawie XLV Liceum Ogólnokształcące zostaje przeniesione do budynku na ul. Miłą 26.

Decyzję tą przekazano radzie pedagogicznej i uczniom szkoły bezpośrednio po feriach świątecznych (Święta Wielkanocne) 1977 roku. „Był to dla nas ciężki cios, bo już po rocznym pobycie w budynku na ul. Smoczej poczuliśmy niebywały do niego sentyment. Ale cóż, taki jest los ucznia, który musi się podporządkować zarządzeniu zwierzchników"

01.03.1973 - dyrektorem szkoły zostaje Pan Artur Sztyk.

W czasach dyrektora A. Sztyka kładziono duży nacisk na apele, które od roku szkolnego 1973/74 odbywały się regularnie w soboty na przerwie po 3 lekcji, po 10 minut o które przerwa ta zhasała wydłużona. Apele prowadzone przez Dyrektora szkoły stanowiły podsumowanie planu poszczególnych klas, a zarazem stanowiły omówienie organizacji pracy szkoły w tygodniu następnym.

01.02.1973 - 28.02.1973 - dyrektorem P. O. jest Pani Jadwiga Kafarska

01.09.1954 - 02.12.1972 - stanowisko dyrektora szkoły piastuje Pani Janina Starzycka-Głowacka

02.12.1972 - dyr. Janina Starzycka-Głowacka złożyła na ręce mgr Józefa Głowackiego, Inspektora Szkolnego przy Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-Wola, rezygnację z pełnienia powierzonego jej stanowiska dyrektora szkoły, ze skutkiem na dzień 01 lutego 1973 r.

15.11.1964 - decyzją Kuratora Okręgu Szkolnego m.st. Warszawy  na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 25 maja 1960 r. /Dz. Urz. Min. Ośw. Nr. 8, poz. 131/ ustalono nowy numer i nazwę oraz imię naszej szkoły. Od tej pory poprawną nazwą naszej szkoły jest XLV Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta w Warszawie.

01.09.1964 - z jedenastoletniej Szkoły Podstawowej i Liceum Ogónokształcącego nr 45 im. Romualda Traugutta odłączono pion podstawowy i połączono ze Szkołą Podstawową nr 170 przy ul. Smoczej 19.

12.10.1958 - decyzją Kuratorium Oświaty szkoła otrzymała imię Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące nr 45 im. Romualda Traugutta

12.10.1958 - na stokach Cytadeli Warszawskiej Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące nr 45 patronem szkoły zostaje Romuald Traugut, a szkoła otrzymuje Jego imię i sztandar.

„Uświadomiłem sobie nagle, że powaga i znaczenie naszej uroczystości polegała nie tylko na samej szacie zewnętrznej i części artystycznej. Otrzymaliśmy przecież sztandar i imię, a to zobowiązuje! Trudnym zadaniem wydawało się nam zorganizowanie uroczystości, a przecież czeka nas nowe zadanie, o wiele trudniejsze. Musimy dowieść, że jesteśmy godni imienia, które otrzymaliśmy. I tu właśnie powinien nam dopomóc człowiek kryjący się pod nazwiskiem Traugutt. Człowiek ten ma być naszym ideałem. On też musi stawać nam przed oczyma w każdej ciężkiej dla nas chwili”.

23.03.1957 - decyzją Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie XVIII Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące Towarzystwa Przyjaciół Dzieci stała się Szkołą Podstawową i Liceum Ogólnokształcącym nr 45

01.09.1956 - pełnienie obowiązków dyrektora Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego TPD XVIII w Warszawie, przy ul. Smoczej 6 powierzono Pani Janinie Starzyckiej-Głowackiej.

Dyr. J. Starzycka – Głowacka była inicjatorem wielu koniecznych zmian w budynku szkoły, jak i jej rozbudowy. Widziała koniecz­ność stworzenia dla szkoły rozwojowej odpowiednich warun­ków materialnych - pracowni i pomocy nauczania, zabezpieczenia odpowiednio przygotowanej kadry pedagogicznej oraz sprawnej organizacji codziennego życia w szkole. Już w pierwszym roku kierowania szkołą wprowadziła w czyn projekt częściowej rozbudowy szkoły. Zaczęło się od wywożenia ziemi, którą zasypane były fundamenty i przestrzeń pod częścią wzniesionego na skarpie gmachu /trwało to pół roku/ wreszcie przystąpiono do rozbudowy, z której uzyskano cztery pomieszczenia, a w nich urządzono pracownię fizyczną, zajęć tech­nicznych, świetlicę i stołówkę.

1955-1956 - zapisał się do historii szkoły przybyciem do niej prof. biologii Pani Kołożyn. Właśnie jej zawdzięczamy zorganizowanie gabinetu biologicznego pełnego obecnie przeróżnych kwiatów i zwierzątek. Poziom nauki podniósł się znacznie. Szkoła dawała również młodzieży możliwość rozrywek kulturalnych, jak: kino, teatr, opera, koncerty. Zorganizowano kółka zainteresowań, w których każdy uczeń mógł rozwijać swą działalność w umiłowanym kierunku artystycznym i naukowym.

Szereg ciekawych, pouczających wycieczek znalazło odbicie w licznych gazetkach i albumach klasowych. Trzeba dodać, że na terenie szkoły działały dwie organizacje OH i ZMP. W pełni zadań swoich organizacje te nie wypełniały, ale byłoby niesłusznym powiedzenie, że nie wypełniały ich zupełnie. Tak np. ZHP-ówki pracujące w drużynach harcerskich wkładały wiele poświęcenia w powierzone im zastępy. Najgroźniejszą figurą w szkole był niewątpliwie nowy profesor chemii Pan Milk. Cała szkołą dosłownie „drżała” nie tyle przed chemią ile przed jej groźnym profesorze. Na młodzież z ulicy Smoczej przyszły ciężkie chwile – dni przed chemią poświęcone bezmyślnemu „wkuwaniu”. „Wkuwanie” chemii na pamięć, pamięta każdy uczeń profesora Milka. Uczniowie klas VII i IX dobrze wiedzieli – dwie dwóje w ciągu okresu i wstępu bez „opieki” na chemię nie ma.

Na koniec roku „Koncert życzeń” (składający się z uczniów i uczennic kl. IX a) zaśpiewał każdemu profesorowi inną piosenkę. Nie trzeba dodawać, że oprócz prof. Milka wszyscy byli z nich zadowoleni.

Bardzo szybko minęły dni upalnego lata. Znowu radośnie obchodzi młodzież z ulicy Smoczej nowy rok szkolny 1956-57. W szkole zaszło wiele zmian.

01.09.1954 - 31.08.1956 - stanowisko dyrektora szkoły piastuje Pani Janina Puchalska

01.09.1954 - utworzenie XVIII Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci pod kierownictwem Pani Janiny Puchalskiej. Szkoła otrzymuje swoją siedzibę na ul. Smoczej.

W pierwszych dniach nauki trwały jednak ostatnie, wykończeniowe prace w budynku. W związku z tym dzieci przed rozpoczęciem lekcji zbierały się przed szkołą. Zbiórki te wyglądały troszkę śmiesznie, gdyż nauczyciele stojący z tabliczkami, którym były wypisane poszczególne klasy pełnili jednocześnie funkcje wychowawców (uciszali „drobną” dzieciarnię) i drogowskazów (wskazywali numery klas). Potem dzieci parami wchodziły do szkoły i poprzez białe smugi wapnia, przez sterty piasku i desek porozrzucanych po całym hallu dostawały się do odpowiednich klas. Godzinom lekcyjnym towarzyszyła oczywiście kanonada głuchych odgłosów wydobywających się spod kielni, młotków, maszyn do oczyszczenia podłóg i.t.p. Z biegiem czasu zaczęło się w szkole stopniowo uciszać.  Hall uprzątnięto, a w nim codziennie zbierały się dzieci na wysłuchanie t.z. apelu. Na apelach uczniowie ze starszych klas (VI, VII i VIII) omawiali różne aktualne, międzynarodowe zagadnienia, a w wypadku jakieś rocznicy nawiązywali także do jej historii. Apele nie spełniały jednak swego zadania, gdyż dzieci nie umiały ich nieraz odpowiednio przyjąć. Działo się to z powodu ich młodego wieku, szkoła bowiem była rozwojową i dopiero za cztery lata miała się dochować pierwszych maturzystów. Dyrektorka – Pani Puchalska wiele włożyła pracy w ustabilizowanie życia szkolnego. Dzięki jej energii młodzież stawała się bardziej zdyscyplinowana i karna. W tym czasie powstał gabinet dentystyczny, pracownia dentystyczna (wyposażona jeszcze bardzo prymitywnie) i zalążki pokoju biologicznego. Najbardziej cenionymi profesorami lat 1954 – 1955 byli: prof. fizyki i chemii Pani Moczarska,  prof. matematyki Pan Zadrożny, prof. historii Pani Mysłek, prof. rosyjskiego Pan Miecielica i prof. łaciny Pan Jędrasik. Rok pracy szkolnej nie wszystkim przyniósł pożądane rezultaty i tak np. w samych klasach ósmych pozostało na drugi rok dwudziestu kilku uczniów i uczennic. Stało tak się z prostej przyczyny: niecały element, który wpłynął do nowootwartej szkoły miał chęć do nauki.